“Beşiktaşlı Olduğumuz İçin Haksızlıklara Karşı Çıkmıyoruz. Haksızlıklara Karşı Çıktığımız İçin Beşiktaşlıyız.”
Bu slogan tamamıyla gerçektir. Milyonlarca Beşiktaşlının içinde bu prensibin dışında kalanlar da muhakkak vardır ama kendi adıma şunu söyleyeyim; ben gerçekten öyleyim. Tanıdığım Beşiktaşlıların çok büyük kısmı da öyle. İsyanımız haksızlığa. Tepkimiz çifte standartlara. Evet fanatiğiz, evet spora, futbola Siyah-Beyaz gözlükle bakıyoruz ama son noktada olmazsa olmazımız ‘adalet’ ve ‘hakkaniyet’. Sadece Türkiye’de değil dünyada, endüstriyel futbolun yarattığı bir seyirci modeli var. Sadece başarıya odaklı, ‘Kazanmak için her yol mübah’ anlayışının bilerek ya da bilmeyerek parçası olmuş yığınlar…
Bugünün Dünya Ve Türkiye Gerçeklerini Yok Sayan Körkütük Bir Romantizme Teslim Olmuş Değilim.
‘Adalet ve hakkaniyet’ bekleyen bir tek biz değiliz elbette. Lâfa gelince herkes öyle, biliyoruz ama pratikte iş değişiyor. Aleyhine olan hakem hatalarında bas bas bağıranlar, lehine sonuç doğuran kararlarda üç maymunu oynuyor. Ezeli rakiplerimizin aleyhine verilen haksız kararlara da “Bu yanlıştı” diyebilmenin verdiği rahatlıkla yazıyorum tüm bunları.
Çağımızın hastalığı ‘çifte standart’. Günlük yaşamın başka alanlarında da geçerli olan bu hastalık futbolda da had safhada yaşanıyor. Hep söylüyorum; bu ülkede herkes kendi yargısını ve kendi medyasını istiyor. Konu futbol olduğunda da kendi hakemini... İnsanlar, hakemin çaldığı düdüğün haksız olup olmadığıyla değil kimin işine yarayıp yaramadığıyla ilgileniyor. İşte bu noktada çoğunluktan ayrılıyoruz biz Beşiktaşlılar. Rahmetli Vâlâ Somalı’nın kitabına adını veren o sloganda olduğu gibi… Var birbirimizden farkımız çünkü biz Beşiktaşlıyız.
Lehimize Haksız Penaltı Verilsin İstemiyoruz
Yanlış kararlar sonucu kazanmak içimize sinmiyor. Video Hakem (VAR) uygulaması yokken de öyleydi, hâlâ öyle. Herkes bilir… Rakibin çalınmayan penaltısı üzerine, Dolmabahçe’de binlerce insan “Pozisyon penaltı” diye bağırdık kim bilir kaç kez, kim bilir kaç hakeme.
Kimsenin hakkı yenmesin. Ama bize de haksızlık yapılmasın. Emeğimiz çalınmasın. Attığımız goller yanlış kararlarla iptal edilmesin. Aleyhimize penaltı yaratılmasın. Rakiplerimiz mağdur edilmesin tamam ama biz de edilmeyelim. Aynı pozisyonlarda rakiplerimize çalın(a)mayan düdükler bize gelince rahatça çalın(a)masın. İstanbul’un, Türkiye’nin bütün statlarında ‘adalet ve hakkaniyet standardı’ bir olsun. Yerine göre, rengine göre farklı kararlar verilmesin. Saha dışındaki dengeler, masa başı ilişkiler saha içine, çalınan düdüklere yansımasın. Hakemler adil olsun. Başka bir şey istemiyoruz.
Bütün bunları sadece son Pendik maçı ve sadece bir pozisyon üzerine yazmıyorum. O vesileyle her zaman, her yerde, herkes için geçerli olan (daha doğrusu olması gereken) prensipleri hatırlatmak istedim. Evet biz Beşiktaşız; kimsenin hakkı yensin istemeyiz ama kimsenin hakkımızı yemesine de müsaade etmeyiz. Bu 120 senedir böyle ve hep böyle olacak.
